ILCD-methodiek - resultaten op midpoint

De ILCD 2011-methodiek is in 2012 door de EC uitgebracht. Deze methodiek wordt gebruikt voor het bepalen van een Product Environmental Footprint (PEF) en een Organisational Environmental Footprint (OEF). In deze methodiek worden 16 midpoints onderscheiden.  Voor een aantal categorieën wordt dezelfde methodiek gebruikt als in ReCiPe. Voor een aantal wordt een andere methodiek gebruikt. Ook hebben beide methoden midpoints die in de andere methode niet opgenomen is. Dit alles is samengevat in tabel A. De dikgedrukte thema’s geven aan dat deze wel of anders opgenomen zijn in de ILCD-methodiek.  Tabel A Overeenkomsten en verschillen in gebruikte midpointmethodieken tussen de LICD 2011- methode en ReCiPeVergroot afbeelding Om een aanvulling te geven op de resultaten die we berekend hebben met de ReCiPemethodiek, kijken we naar de midpoints uit de ILCD-methodiek die een aanvulling zijn op de ReCiPe-methodiek. De resultaten voor de midpoints waarbij de ILCD afwijkt van de ReCiPe-methodiek zijn weergegeven in tabel B. Op alle midpoints is de score voor de waterketen worst case het hoogst (grootste milieunadeel). Op alle midpoints op één na is de score van vergisting het laagste (overal een milieuvoordeel, te zien aan de negatieve scores). Op ‘ionizing radiation, human health’ en ‘ionizing radiation, ecosystems’ zijn de score voor de nieuwe waterketen het laagste. Als de midpoints genormaliseerd worden, vallen deze midpoints weg tegen de anderen; de verschillen tussen de routes op deze midpoints zijn niet relevant. Tabel B Midpointresultaten ILCD-methodiekVergroot afbeelding