Functioneren

De eisen zijn zodanig dat de ontwerper, als hij aan de eisen voldoet, een systeem ontwerpt dat (in voldoende mate) deze doelen realiseert. Waar niet aan de eisen wordt voldaan, kan het watersysteem falen op één of meer van deze drie doelen. Per eis moet duidelijk zijn voor welke situatie(s) die geldt: Bij aanhoudende droogte; Bij droge omstandigheden; Bij beperkte neerslag; Bij hevige neerslag; Bij extreme neerslag. Het programma van eisen biedt helderheid over de neerslaggebeurtenis of -reeks die voor dit ontwerp maatgevend wordt gezien voor elk van deze situaties. Volksgezondheid bevorderen Het bevorderen van de volksgezondheid betekent het vermijden van ziekte en overlijden vanwege contact met afvalwater. Om te zorgen dat we niet ziek worden van ziekmakers in vuilwater en verontreinigd hemel- en grondwater, zorgen we dat er zo min mogelijk aanraking is. In het geval van vuilwater voeren we het water af in een afgesloten systeem. Ook zijn er eisen te stellen aan de het beperken van de mogelijkheden tot contact met hemelwater dat door menselijke of dierlijke uitwerpselen is verontreinigd. Andere eisen in relatie tot dit doel zijn bijvoorbeeld gericht op het voorkomen van opsluiting en beknelling of het vermijden van langdurig (optrekkend) vocht in huis dat schimmel en aandoeningen aan luchtwegen kan veroorzaken. Schade beperken Het te ontwerpen systeem moet goed functioneren onder verschillende omstandigheden. Tegelijkertijd moet de prijs om de voorzieningen aan te leggen en in stand te houden opwegen tegen de vermeden overlast. Het uitgangspunt is doorgaans dat schade door water in gebouwen niet acceptabel is, terwijl hinder door water in de buitenruimte binnen een gekozen grens toelaatbaar is. Water in gebouwen leidt tot materiële schade. Grote hoeveelheden water kunnen ook zorgen voor problemen met de veiligheid of economische schade als cruciale routes niet meer begaanbaar zijn. Ook voor stank-, geluid- en visuele hinder geldt dat deze tot een zekere grens wel, en daarboven dus niet acceptabel zijn. Eisen afgeleid van dit doel hebben vaak te maken met een minimaal te garanderen combinatie van bergings- en afvoercapaciteit. Milieu beschermen Elke ingreep in de waterstromen van een gebied heeft gevolgen voor het milieu. Traditioneel wordt bij milieubeleid een indeling gemaakt in negen thema’s met een ‘V’. Dit zijn Verandering van klimaat, Verzuring, Verspreiding, Verwijdering, Verstoring, Verdroging, Verspilling, Vermesting en Verontreiniging. Bij al deze thema’s zijn verbanden te leggen met het ontwerp voor het stedelijk watersysteem. Eisen gericht op dit doel kunnen dus zijn: Het niet gebruiken van materialen met verontreinigende eigenschappen; Het niet verspillen van grondstoffen, energie en ruimte bij aanleg of instandhouding; Het niet verstoren van het leefmilieu van planten - en diersoorten door onttrekking of lozing van water en verontreinigingen; Het niet wijzigen van (grond-)waterstanden; De herbruikbaarheid van materialen na uitgebruikname. Het niet mengen en verspreiden van milieubelastende stoffen Als dat in kaderstellende documenten nog niet is gebeurd, moeten de opdrachtgever en ontwerper de doelen uitdrukken in door de ontwerper berekenbare of meetbare grootheden. Denk bijvoorbeeld aan het toelaten van hinder met een bepaalde frequentie. Om te toetsen of het ontwerp eraan voldoet, moeten worden vastgelegd vanaf hoeveel water (oppervlak, diepte) gedurende een hoe lange periode sprake is van hinder. Als in het Wrp   de systematiek van doelen, functionele eisen, maatstaven en meetmethoden is gebruikt, maken de ontwerper en de opdrachtgever vooral een doorvertaling van de getalsmatige invulling van de maatstaven en de toe te passen meetmethoden aan de hand van de gestelde functionele eisen.