Pilot 6: foutaansluitingen en de bijdrage aan de emissie

Inleiding en doel pilot In gebieden met gescheiden riolering komen foutaansluitingen veel voor. Door fouten tijdens de aanleg en een groeiend aantal (foutieve) aanpassingen aan de binnenhuisriolering bij verbouwingen komt afvalwater in de hemelwaterriolering terecht. Via het hemelwaterriool belandt dit afvalwater ongezuiverd in het oppervlaktewater. Hierdoor kan de emissie fors toenemen. Naar schatting is minimaal 5% van de aansluitingen op de Nederlandse hemelwaterstelsels foutief (Schilperoort et al., 2011; Moons, 2014). Overigens zijn foutaansluitingen geen uniek Nederlands probleem. Ook andere Europese en Noord-Amerikaanse landen hebben te maken met foutief aangesloten huisaansluitingen en de gevolgen daarvan, zoals soms ernstige vervuiling van het ontvangende oppervlaktewater. Het is geen sinecure om foutaansluitingen op te sporen en te verhelpen. Hemelwaterstelsels zijn vaak lang (circa 700 km in Almere) en hebben veel aansluitingen. Hierdoor is het opsporen van foutaansluitingen als het zoeken naar een speld in een hooiberg. Daarnaast bemoeilijkt de ondergrondse ligging van de riolering de zoektocht. Van veel hemelwaterstelsels in Nederland is dan ook onbekend hoeveel foutaansluitingen er zijn en hoeveel die bijdragen aan de emissie van de hemelwaterstelsels in het oppervlaktewater. Kwaliteitsmetingen van afstromend hemelwater bij hemelwateruitlaten in gebieden met foutaansluitingen zijn niet representatief voor de hemelwaterkwaliteit. Een belangrijk deel van de vuillast kan tenslotte uit afvalwater komen. Daarmee krijgt het hemelwater onnodig het stempel vies, terwijl het niet de bron van de vervuiling is. Om dit te voorkomen, is besloten vóór de metingen in pilot 1 in pilot 6 alle foutaansluitingen in de stroomgebieden Baljuwstraat, Sluis en Palembangweg op te sporen en te verhelpen. Daarnaast is het doel van pilot 6 de bijdrage van de gevonden foutaansluitingen aan de emissie van de hemelwaterstelsels kwantificeren.