Onderzoeksopzet

Bij de hemelwateruitlaten van stroomgebieden Baljuwstraat, Sluis en Palembangweg is de waterkwaliteit gedurende een jaar in beeld gebracht. Hiervoor is op twee manieren gemeten (zie figuur A): monstername tijdens neerslag door geautomatiseerde monsternamekasten; continue metingen door onlinesensoren. Figuur A Monsternamekast (links), ophanging continue sensoren (rechtsboven) en zicht op debietsensor en continue sensoren vanuit rioolstelsel (rechtsonder) bij onderzoekslocatie BaljuwstraatN.B. Het stelsel staat normaal vol en is voor inspectie leeggepompt.Vergroot afbeelding De monsternamekasten hebben tijdens neerslag (als het debiet bij de hemelwateruitlaat boven een drempelpeil komt) elke minuut een klein monster genomen en dit geloosd in een groot verzamelvat. Na elke bui ging het verzamelmonster naar een laboratorium dat het analyseerde op veertig parameters, waaronder nutriënten, microverontreinigingen, zware metalen, hygiënische en algemene parameters. Een klein deel van de verzamelmonsters is afgetapt en vervoerd naar de TU Delft om de valsnelheden (bezinkbaarheid) van onopgeloste bestanddelen te bepalen. De laboratoriumanalyse leverde een analyseresultaat per parameter voor die specifieke bui: een Event Mean Concentration (EMC). Om een jaargemiddelde kwaliteit te krijgen (Site Mean Concentration (SMC)), zijn vele buien bemonsterd (meer dan dertig per locatie) en zijn de analyseresultaten volumeproportioneel gemiddeld. Deze SMC wordt beschouwd als representatief voor ‘de’ kwaliteit van het afstromende hemelwater. Met de continue sensoren is de dynamiek in waterkwaliteit tijdens buien bestudeerd. Door plotselinge stroomversnellingen in het riool kan de concentratie zwevende stof snel toenemen, waardoor eerder bezonken materiaal resuspendeert. Metingen met sensoren voor turbiditeit (tur) hebben dit proces in beeld gebracht. De dynamiek van verdunning met hemelwater is in kaart gebracht met sensoren voor elektrisch geleidend vermogen (EGV).