Effect substraat op verdamping

De verdamping uit het substraat is een belangrijk proces in de werking van een groen dak. Het effect hiervan is met twee neerslagreekssimulaties berekend. Hierbij is de substraatberging (zonder drainagelaag) als reservoir geschematiseerd waarop het regent en van waaruit het regenwater alleen kan verdampen. Als het reservoir vol raakt, loopt het water over naar de dakuitlaat. Voor de verdamping is gerekend met de Penmanmaandverdamping volgens Verdamping en met een verdubbeling daarvan (verdampingsfactor 2). Het rekenen met een twee keer grotere verdamping maakt de invloed op de verhoudingen verdampt en afgevoerd duidelijk en het laat het te verwachten effect zien van een vegetatietype met een grotere verdamping. De waterberging in het substraat varieert van 1 tot 150 mm. In afbeelding 8 is het effect op de verhoudingen verdampte en afgevoerde neerslag te zien. De geborgen hoeveelheid neerslag is nihil. Afbeelding 8 laat zien dat een ‘bewering’ dat 50% van alle neerslag op een groen dak verdampt, heel goed mogelijk is. 90% is praktisch niet realistisch, tenzij het gaat om intensieve daken met een flink dikke substraatlaag of extensieve daken met een aanzienlijke waterberging in de drainage laag. Bij een waterberging van 1 mm verdampt in 25 jaar 20 tot 30% van de neerslag, omdat veel neerslag in ‘buien’ kleiner dan 1 mm valt. Verder blijkt dat het fors vergroten van de substraatberging niet betekent dat geen regenwater meer tot afvoer komt. Bij korte, hevige buien is het effect van de verdamping relatief klein. In de wintermaanden is de verdamping nihil. In een natte periode (met opeenvolgende buien) is de berging niet altijd volledig beschikbaar. Daarom kan niet alle neerslag worden vastgehouden en verdampen. Figuur A Effect verdamping bij variërende waterberging in substraat, verdampingsfactor 1 en 2 Figuur B – Bij geringe substraatdikte verdampt al veel neerslag