Van rioleringsaansluiting naar perceelbezit/-gebruik

Van oudsher is het belastingobject voor de rioolheffing een onroerende of roerende zaak (of een zelfstandig gedeelte daarvan) die direct of indirect op de gemeentelijke riolering is aangesloten. Hieronder vallen ook woonboten, bouwketen en stacaravans. Het hoeft daarbij overigens niet te gaan om een ‘gebouwd’ eigendom (de gemeente kan ook parkeerterreinen of trekkersplaatsen op campings met een rioolaansluiting in de heffing betrekken), maar vaak is dit bij het aansluitcriterium wel het geval. In de nieuwe modelverordening is het afgebakende WOZ-object ook het belastingobject in de riool- en waterzorgheffing. Gezien het collectieve karakter van de gemeentelijke watertaken ligt het voor de hand om het criterium van het hebben van een directe of indirecte aansluiting in de belastingplicht los te laten. Hiervoor in de plaats komt dan het in gebruik en/of in eigendom hebben van een perceel. (Zie ook Hof Arnhem-Leeuwarden 17 februari 2015, ECLI:NL:GHARL:2015:1162, gemeente Steenwijkerland.) Dat wijkt af van wat in het verleden gebruikelijk was. Met ‘perceel’ wordt dan bedoeld het WOZ-object zoals dat voor de Wet waardering onroerende zaken (Wet WOZ) is afgebakend. In de modelverordeningen van de VNG is het aansluitcriterium inmiddels losgelaten. Omdat gemeenten niet verplicht zijn de VNG hierin te volgen, wordt het hebben van een (indirecte) aansluiting in deze kennisbank nog niet helemaal losgelaten.

Om het belastingobject te bepalen, zijn twee zaken belangrijk:

of sprake is van een aansluiting op de riolering (oude verordening);
de objectafbakening Wet WOZ (nieuwe verordening).

Belastingobject voor de riool(- en waterzorg)heffing