Gasmeter zuurstof

De atmosfeer bevat bijna 21% zuurstof (O2). Voor de menselijke ademhaling is een zuurstofgehalte van 19,5% tot 23,5 % optimaal. In besloten ruimten zoals riolen en gemaalkelders kan het zuurstofgehalte afwijken van dat in de atmosfeer. Dit kan het werken in besloten ruimten gevaarlijk maken. Een te lage zuurstofconcentratie kan leiden tot ademhalingsproblemen en in extreme gevallen tot bewusteloosheid of de dood. Een te hoge zuurstofconcentratie vergroot het explosiegevaar. Voordat u een besloten ruimte betreedt, moet u daarom het zuurstofgehalte meten. Daarnaast moet u controleren op toxische stoffen zoals waterstofsulfide (H2S) en op de aanwezigheid van explosieve gassen. Zuurstof meten Om de zuurstofconcentratie te meten, gebruikt u een elektrochemische sensor. Een elektrochemische zuurstofmeter is goedkoop en klein. De zuurstofmeter bevat een meetelektrode, een counterelektrode van lood en een lichtzure elektrolyt (bevat hydroxylionen). Aan de meetelektrode reageert zuurstof met water (reductie). Bij de oxidatiereactie aan de counterelektrode oxideert lood tot loodoxide. Hierbij komen elektronen vrij, waardoor een stroom gaat lopen door de sensor. Het aantal reacties en daarmee de stroomsterkte is lineair afhankelijk van de concentratie O2.  Het meetprincipe is vergelijkbaar met dat van een H2S-meter, een uitgebreidere uitleg vindt u op die pagina. Praktische aandachtspunten De zuurstofsensor heeft een beperkte levensduur (maximaal twee jaar) vanwege het oxideren van de loden counterelektrode. Oxiderende gassen zoals chloor, broom, chloordioxide en ozon kunnen de meting beïnvloeden (interferentie). Wanneer deze gassen aanwezig zijn, moet u de meting hiervoor corrigeren. Opgelost zuurstof Op de pagina Zuurstofmeter leest u hoe u de concentratie opgeloste zuurstof in water kunt meten.