Net als voor compostering zijn er voor vergisting vooral gegevens bekend over vergisting van gft-afval. Voor het maken van een massabalans voor vergisting hebben we eenzelfde aanpak gekozen als voor compostering. Het grote verschil tussen compostering en vergisting is de productie van biogas.

Voor de berekening van de hoeveelheid digestaat is aangenomen dat C, H, O en N verdwijnen via emissies van CH₄, CO₂, NH₃, N₂0 en H₂S (al of niet (gedeeltelijk) opgenomen in het biofilter):

C deel wordt omgezet in methaan, deels opgevangen in biogas en deels geëmitteerd. De emissie is vastgesteld op 750 g per ton gft-afval. Dit is op basis van compostering van gft. In de ‘CO₂-tool GFT-verwerking 1.2’ wordt een lagere methaan emissie aangehouden: 500 gram. Verwacht kan worden dat de emissies bij vergisting en nacompostering van voedselresten per ton verwerkte input hoger liggen dan de emissie bij de vergisting van gft, daarom houden wij de waarden aan zoals gegeven in de richtlijnen van het Ministerie van I&M. De productie van methaan in biogas is berekend op basis een biogas-productie van 117 m³ per ton voedselresten (zie Verwerking van de voedselresten in de compostering).
C wordt verder omgezet in CO₂. Dit is kortcyclisch, dus wordt niet meegenomen in de LCA, maar wel in de massabalans. Er is aangenomen dat het geproduceerde biogas voor 40% uit CO₂ bestaat.
N wordt omgezet in NH₃, NO_x en N2_O, respectievelijk¹ 23, 180 g en 46 g per ton gft-afval.
Voor H is aangenomen dat dit omgezet wordt in CH₄, NH₃ en H₂S.
Voor O is aangenomen dat dit wordt omgezet in CO₂ en N₂O.
Voor S is aangenomen dat het wordt omgezet in SO₂ en H₂S.

De asrest wordt gevormd door K, Na, Ca, Cl, de zware metalen en P. Voor K, Na, Ca en Cl is aangenomen dat dit volledig in het digestaat terechtkomt. Dit geldt ook voor de zware metalen en P.

Bovengenoemde elementen samen vormen het drogestofgehalte van het digestaat. Het minimale drogestofgehalte van compost is 50%, dit percentage is aangehouden in de massabalans.

Tabel A Massabalans vergisten
Element/stof	Voedselresten (kg/ton)	Digestaat (kg/ton voedselresten)
C	100	40
H	13	2
O	70	3
N	6	6
S	1	1
Asrest	10	10
Water	800	61
Totaal	1.000	122

In Tabel B is de samenstelling van het voedselrestenvergistingscompost vergeleken met de eisen die gesteld worden aan aanwezigheid van zware metalen in Keurcompost. De waarden zijn vooral weergegeven om aan te geven dat de samenstelling in de goede ordegrootte valt. Zoals te zien, voldoet het voedselrestencompost niet aan de eisen voor chroom, lood en zink. Deze getallen zijn relatief hoog omdat een groot deel van de organische stof vergist is en het eindproduct dus een relatief groot aandeel van deze stoffen bevat. In praktijk zal dit altijd gemengd zijn met compost uit andere stromen. In Nederland zijn strenge eisen voor compost. Net als in het MER-LAP en de milieuanalyse van vergisten van IVAM is in deze LCA geen milieueffect gerekend voor de zware metalen in compost.

Tabel B indicatie samenstelling voedselrestenvergistingscompost en Keurcomposteisen; in praktijk zal dit altijd gemengd zijn met compost uit ander gft-afval² Note: Deze vergelijking betreft een indicatie. In de praktijk wordt er geen compost gemaakt van enkel voedselresten.
	Eis Keurcompost Klasse A/B/C (mg/kg ds)^a	Digestaat (mg/kg ds)
Cadmium	≤ 1	≈ 0,97
Chroom	≤ 50	≈ 109
Koper	≤ 90	≈ 75
Kwik	≤ 0,3	≈ 0,25
Nikkel	≤ 20	≈ 18,,9
Lood	≤ 100	≈ 24,1
Zink	≤ 290	≈ 373
Arseen	≤ 15	≈ 7,7

Compost heeft ook andere voordelen, deze zijn in deze analyse niet opgenomen. Zo heeft compost bijvoorbeeld een neutraliserende waarde, is de aanvoer van organische stof relatief groot en bevat het ziektewerende eigenschappen.

¹ http://www.vlaco.be/professionele-verwerking/eindproducten/gemiddelde-samenstelling
² Certificeringscommissie Keurcompost, 2014. Beoordelingsrichtlijn keurcompost, versie 3.0, Wageningen: Certificeringscommissie keurcompost.

Aannamen over het digestaat in deze LCA