Wateroverlast in Waterstad

In Waterstad komt half september de regen met bakken uit de hemel! Het blijft uren intensief regenen. Aan het begin van de middag komen bij de rioleringsbeheerder telefoontjes binnen van verontruste bewoners. ‘Onze straat staat helemaal blank en via het toilet komt water naar binnen’, is een veelvoorkomende melding. Inmiddels zijn ook al kelders volgelopen, de brandweer is druk bezig om deze leeg te pompen. ‘Alweer de Hertenweg?’, vraagt Tessa. ‘Ja, helaas wel’, zegt de medewerker van de meldingencentrale.Tessa weet dat er meerdere locaties zijn waar regelmatig wateroverlast optreedt bij hevige regen. In 2006, 2008, 2012 en nu weer. Dat is toch vaker dan het uitgangspunt van de gemeente ‘eens in de 10 jaar wateroverlast met schade’. De Hertenweg is een ‘beruchte’ locatie. Daar zijn al wel maatregelen gepland, maar nog niet gestart. En dit keer is er ook op de Molenweg overlast. De concrete overlast, die sneller terugkeerde dan verwacht, heeft de noodzaak tot maatregelen versterkt. Assetmanagement had al enige tijd de interesse van afdelingshoofd Hans, maar het is nog niet tot een concrete invulling gekomen. Er kwamen steeds zaken tussendoor die aandacht en inspanning vroegen, zoals de fusie. Maar nu heeft hij Tessa gevraagd om de risico’s in kaart te brengen en een plan te maken om ze aan te pakken. Daarbij heeft hij ook gezegd: ‘Oriënteer je op assetmanagement en neem onderdelen daaruit mee, voor zover het ook risicomanagement raakt.’ De aanpak van Waterstad is dus het gevolg van een concrete behoefte. In eerste instantie is die behoefte: helder zicht krijgen op de risico’s (= de bedreigingen doordat het rioolstelse onvoldoende presteert). Ondanks een eerdere aanzet om risico’s te beheersen, heeft Waterstad de risico’s vaak nog niet expliciet gemaakt. Het ‘gevoel’ dat het rioolstelsel veilig genoeg is,is onvoldoende onderbouwd en door de laatste overlast ondermijnd. Assetmanagement kan helpen om de risico’s en oplossingen te prioriteren. Als de maatregelen het budget overstijgen, welke oplossingen voeren we dan wel/niet of eerst/later uit? Waar is het risico op overlast toch acceptabel en komt er geen oplossing? Daarnaast wil Waterstad een betere voorspelling van de toekomst. Een flink deel van het rioolstelsel gaat namelijk richting einde levensduur. Als middelgrote stad verwacht Waterstad geen krimp, maar van groei is voorlopig ook geen sprake meer. Dus de vervangingskosten komen voorlopig geheel ten laste van beheer.