Systeemgrenzen

In deze LCA wordt gekeken naar een afvalstroom: voedselresten. Er wordt niet gekeken naar de milieu-impact van de voedselresten zelf, maar enkel naar de impact van de verwerking vanaf het moment dat de burger zich van de voedselresten ontdoet. Op hoofdlijnen zijn de volgende ketenfasen inbegrepen: afdanking door de burger; verwerking van de voedselresten en daarbij vrijkomende afval- en reststromen; benodigd transport voor afvalstromen en hulpstoffen. In de fase ‘afdanking door de burger’ is bij de routes waar een voedselrestenvermaler gebruikt wordt, de impact van de productie van die vermaler (alsook het energiegebruik en watergebruik bij gebruik van de vermaler) meegenomen. Hier is voor gekozen omdat in de huidige situatie nog geen voedselrestenvermalers gebruikt worden en productie hiervan dus ‘extra’ is voor deze systemen.  Niet inbegrepen in de analyse zijn eventuele verontreinigingen (bijvoorbeeld papier en plastic in de gft-route) van de voedselresten. Dit omdat deze verontreinigingen verschillen per route, moeilijk toe te schrijven zijn aan één fractie van de totale afvalstroom (de voedselresten in het restafval) en maar een klein deel van het totaal uitmaken. Ook niet inbegrepen is het gebruik van afvalzakken en afvalbakken door de burger bij het verzamelen van afval (via de restafvalroute en de gft-route). Systeemveranderingen blijven hier buiten beschouwing, en de aanname is dus dat burgers hun restafval en tuinafval op dezelfde manier blijven inzamelen en dus bakken nodig blijven hebben voor hun andere afval. Bij het afdanken van voedselresten bij het gft-afval zullen veel burgers geen zak gebruiken. Bij het inzamelen van restafval is de bijdrage van de zak erg beperkt: in een zak van 40 à 50 gram kan zo’n 15 kilo. Bovendien is het gebruik van vuilniszakken mogelijk minder afhankelijk van de hoeveelheid afval dan van het ophaalmoment in de gemeenten zonder gft-scheiding: de zak gaat onafhankelijk van hoe vol deze is één maal per week aan de straat. De zak is hier daarom buiten beschouwing gelaten.  Voor alle routes is uitgegaan van dezelfde samenstelling (zie Samenstelling voedselresten). In de gft-route is geen rekening gehouden met indroging. Hierbij verdampt water uit de voedselresten tijdens het verblijf in de gft-bak. We gaan ervan uit dat dit geen invloed heeft op de droge stof. Dit betekent dat toevoeging van extra water, wat mogelijk nodig is om compostering en vergisting goed te laten verlopen, niet is opgenomen in de analyse. Dit zal geen wezenlijk effect hebben op de resultaten.  Voor elke route is de worst case en de best case gemodelleerd, op basis van de huidige  technologie. De worst case en best case zijn door CE Delft in samen-werking met Tauw gedefinieerd. Wat de worst case en de best case zijn kan afhangen van meerdere variabelen. Om de resultaten inzichtelijk te houden is er voor elke route één variabele die de bandbreedte bepaalt tussen de worst case en de best case. Daarnaast zijn er een aantal gevoeligheidsanalyses gedaan, om inzicht te geven in de invloed van die variabelen. Dit is in volgende pagina's verder uitgewerkt. Procesbomen In figuur A uit Restafvalroute, figuur A en B uit GFT-route en figuur A uit Waterketen zijn de procesbomen weergegeven voor de verschillende routes. Emissies vinden plaats bij transport, opslag, verbranding, compostering, vergisting en toepassing van de bij- en restproducten. In sommige gevallen kunnen bij- en restproducten van de verwerking nuttig worden afgezet; elektriciteit en warmte bij verbranding in een AEC, biogas bij vergisting (in een installatie al dan niet gekoppeld aan een rwzi), en compost bij compostering en vergisting. Vermeden emissies gerelateerd aan het nuttig toepassen van de bij- en reststromen worden ook meegenomen in deze LCA. In de figuren worden de volgende afkortingen gehanteerd: H: input van hulpstoffen; E: input van energie; T: transport. Na het bespreken van de eerste resultaten zal definitief vastgesteld worden welke gevoeligheidsanalyse uitgevoerd worden.