Onderzoeksopzet

Om foutaansluitingen op te sporen, is in deze pilot een relatief nieuwe meetmethode toegepast: Distributed Temperature Sensing (DTS). Deze methode gebruikt glasvezelkabels die in het gehele onderzochte hemelwaterstelsel zijn gelegd (zie figuur A). De uiteinden van de kabels zijn verbonden met een DTS-meetinstrument. De glasvezelkabels dienen als temperatuursensor: eenmaal per minuut meten ze voor elke meter kabel de temperatuur in het riool. De metingen duren enkele weken per stelsel. Figuur A DTS­-meetopzet met glasvezelkabel in riool en meetcomputer op maaiveld in beschermende omgevingVergroot afbeelding In een hemelwaterstelsel zonder foutaansluitingen is bij droog weer een vrij constante temperatuur te verwachten. Als er wel foutaansluitingen zijn, kenmerken deze zich vaak door plotselinge temperatuurvariaties. Afvalwater van een wasmachine of douche is relatief warm, waardoor bij lozing in het hemelwaterstelsel de temperatuur lokaal plotseling stijgt. DTS-meetresultaten tonen voor elke locatie in het riool over een lange periode de temperatuurvariatie in de tijd. Door de DTS-meetresultaten te onderzoeken op ‘temperatuurverstoringen’, zijn foutaansluitingen te lokaliseren. Het aantal en karakter van de lozingen bepalen het type foutaansluiting. Twee lozingen per week suggereren bijvoorbeeld een foutief aangesloten wasmachine, tien of meer lozingen per dag duiden vaak op een foutief aangesloten huishouden. In figuur B ziet u een voorbeeld van meetresultaten uit onderzoeksgebied Sluis. Figuur B Resultaten DTS­-metingen in hemelwaterstelsel onderzoeks­gebied SluisN.B. De zwarte gestreepte lijnen geven de locaties van foutaansluitingen aan waar relatief warm water in het riool komt.Vergroot afbeelding De extra emissie door foutaansluitingen is ingeschat door het aantal foutief aangesloten vervuilingseenheden (v.e.) te vermenigvuldigen met de vuillast per v.e., rekening houdend met de vermoedelijke typen foutaansluitingen die uit de DTS-metingen afgeleid zijn.