Onderzoeksopzet

Om de grondwaterkwaliteit in de stroomgebieden Baljuwstraat, Sluis en Palembangweg te bepalen, zijn per stroomgebied tien peilbuizen geïnstalleerd. De peilbuizen zijn gelijk verdeeld over de stroomgebieden en hebben ondiepe filters, waardoor de monsters uit dezelfde bovenste, freatische laag komen waarin ook de drainagesystemen liggen. Gedurende een jaar is elke peilbuis tweemaal bemonsterd (een keer per zes maanden). De monsters zijn geanalyseerd op veertig parameters, waaronder nutriënten, microverontreinigingen, zware metalen en algemene parameters. Om de hoeveelheid grondwater in de afvoer van de hemelwaterriolering te bepalen, is in deze pilot een methode ontwikkeld die de hersteltijd van het elektrisch geleidend vermogen (EGV) na een bui gebruikt. Na een lange droge periode zit een hemelwaterstelsel met drainageaansluitingen (en zonder foutaansluitingen) vol met grondwater. Zodra het begint te regenen, mengt dit grondwater zich met het afstromende hemelwater. Dit is te zien in een afname van het EGV bij de hemelwateruitlaat, omdat hemelwater vaak een lagere geleidbaarheid heeft dan grondwater. Zodra het stelsel geen hemelwater meer afvoert, zal het zich tijdens droog weer vullen met grondwater/drainagewater. Hierdoor keert de geleidbaarheid terug naar het hogere niveau. In figuur A ziet u een voorbeeld van dit proces bij twee opeenvolgende buien. Hoe snel de geleidbaarheid zich herstelt, hangt af van de verhouding tussen de instroom van drainagewater en de inhoud van het stelsel. Op basis van enkele buien in verschillende seizoenen is de instroom van grondwater op deze manier gekwantificeerd. De methode is gevalideerd aan de hand van metingen met debietsensoren die voor enkele buien beschikbaar waren.  Figuur A Bepalen hoeveelheid drainagewater in hemelwater­riolering aan de hand van EGV­-hersteltijdVergroot afbeelding