Onderzoeksopzet

Voor pilot 3 zijn zes uitstroombakken in Almere geselecteerd. De bakken bevinden zich bij de hemelwateruitlaten aan de Palembangweg, Kabelstraat, Karperweg, Wipmolenweg, Rameaugracht en Wittewerf. De locaties Baljuwstraat en Sluis waren niet geschikt voor deze pilot. De hemelwateruitlaat bij Sluis heeft geen uitstroombak en op locatie Baljuwstraat is voor pilot 4 een lamellenafscheider geïnstalleerd, die het functioneren van de uitstroombak beïnvloedt. De zes uitstroombakken zijn gedurende een jaar zevenmaal onderzocht: een nulmeting en zes tweemaandelijkse metingen. Bij elke meting is de slibdikte in de uitstroombak bepaald (zes ‘steken’ per bak), is een slibmonster genomen en is al het slib uit de bak verwijderd. Op basis van de slibdikten in de tijd is de aangroeisnelheid ingeschat. De monsters zijn op veertig parameters geanalyseerd, waaronder nutriënten, microverontreinigingen, zware metalen en korrelgrootteverdeling. Om de herkomst van het slib te bestuderen, is onderzocht in hoeverre de sedimentkwaliteit in de uitstroombakken overeenkomt met die op de waterbodem en in de bezinkbak juist bovenstrooms de lamellenafscheider (zie Pilot 4: het rendement van een lamellenafscheider). Van dit laatste sediment wordt aangenomen dat het uit het hemelwaterstelsel móét komen. Bij eenzelfde sedimentkwaliteit lijkt het logisch dat het sediment in de uitstroombakken volledig uit het stelsel komt. Een duidelijk afwijkende samenstelling kan erop wijzen dat het sediment (deels) uit de waterbodem van het ontvangende oppervlaktewater komt.