Minimale meetopzet

De minimale meetopzet is gericht op het registreren van het vullings- en ledigingsgedrag van het stelsel (zie figuur A). Figuur A Opbouw minimale meetopzet voor een gemengd rioolstelselVergroot afbeelding Meetnet = model Meetresultaten verkregen via een meetnet zijn ook een benadering van de werkelijkheid (een model). Een meetnet bestaat uit (relatief) weinig meetpunten. Kies daarom meetpunten die hydraulisch gezien het meest relevant zijn, om een zo representatief mogelijk beeld te krijgen. De minimale meetopzet bestaat uit: Meting van de waterstand op het laagste punt van het stelsel, meestal de ontvangkelder van het rioolgemaal. Hiermee kunt u het vullings- en ledigingsgedrag van het stelsel, de aanvoer van afvalwater en de dwa- en rwa-capaciteit van het gemaal bepalen. Meting van neerslag op een gebied. Hiermee kunt u de neerslagbelasting op het stelsel bepalen. Als alternatief kunt u informatie van stations uit de omgeving of radarbeelden gebruiken. Meting van het debiet via het gemaal. Dit is bepalend voor het ledigingsgedrag van het stelsel en eventueel de belasting van systemen waarop het gemaal ingeprikt (loost). Meting van de waterstanden bij de overstorten. Deze waterstanden geven extra informatie over het vullings- en ledigingsgedrag van het stelsel. U kunt deze gebruiken om het overstortende debiet te bepalen. Met de stappen 1, 2 en 3 kunt u de werking van het stelsel meer dan 99% van de tijd volledig volgen en analyseren. Stap 4 brengt het gedrag van de overstorten in beeld (minder dan 1% van de tijd). Meten werking overstorten levert beperkte informatie De werking van riooloverstorten is in feite de sluitpost in de waterbalans van een rioolstelsel. Een overstort die 25 uur per jaar werkt, werkt ongeveer 0,3% van de tijd. Meten tijdens neerslagomstandigheden (incl. lediging stelsel) geeft informatie in circa 15 - 20% van de tijd, dus zo’n zestig keer meer. Het meten aan overstorten levert dus substantieel minder informatie op dan het meten aan de vulling van het stelsel.