Kwaliteit AHN

Het AHN1 is gemaakt in de periode 1997-2003. De horizontale resolutie bedraagt tussen de 0,06 en 1 meetpunt per m2, met een standaardfout (systematische fout) van 5 tot 15 cm in de absolute hoogtewaarde. Dit maakt het AHN1 nagenoeg ongeschikt voor toepassingen binnen de stedelijke omgeving. Temeer omdat de filtering en controle op maaiveld alleen voor het landelijke gebied hebben plaatsgevonden. Ook zal in de tussentijd het nodige veranderd zijn in de inrichting van de openbare ruimte. AHN2 Het AHN2 is gemaakt in de periode 2007-2013. De horizontale resolutie bedraagt gemiddeld 8 meetpunten per m2. Zowel landelijk als stedelijk gebied is gefilterd en gecontroleerd op maaiveldhoogte. Rijkswaterstaat en de waterschappen hebben daarnaast de beschikking over luchtfoto’s die gelijktijdig met de laseropnamen zijn gemaakt. Dit kan de (visuele) interpretatie en controle van de data ten goede komen. De fotografische informatie (kleur) maakt het gemakkelijker om vormen en objecten te herkennen. In tegenstelling tot het AHN1 is het AHN2 wel geschikt voor gebruik binnen de stedelijke omgeving. Het belangrijkste voordeel ten opzichte van MLM is dat ook data beschikbaar zijn van bijvoorbeeld achtertuinen en wegen/ paden die voor de auto ontoegankelijk zijn. Met gemiddeld 8 punten per m2 is het AHN2 vooral geschikt om hoogten toe te kennen aan lijnen en vlakken die al aanwezig zijn in 2D-tekeningen of die in kaart worden gebracht met hoge resolutie luchtfoto’s. Interpretatie Object- en/of vormherkenning – rechtstreeks uit de hoogte-informatie – is met het AHN2 beperkt tot relatief grote, homogene vlakken, zoals weggedeelten en daken. Stoepranden en kleine objecten (zoals trapjes bij de voordeur, paaltjes of betonnen bloembakken) kunnen gemakkelijk gemist of verkeerd geïnterpreteerd worden. Datzelfde geldt voor de helling en hoogte van kleine oppervlakken, zoals in- en uitritten en kleine verkeersdrempels. Met extra bestanden als de grootschalige basiskaart Nederland (GBKN) of een vlakkenkaart zijn de datapunten makkelijker te interpreteren. De locatie van de objecten is dan al bekend, waardoor er alleen een hoogte aan toegekend hoeft te worden.