Gemeentewet

  Rioolheffing De Gemeentewet biedt de gemeente met de rioolheffing (artikel 228a) een adequaat instrument om haar watertaken te bekostigen. De heffing heeft het karakter van een bestemmingsheffing. Hiermee kan de gemeente kosten verhalen om collectieve maatregelen te treffen die zij noodzakelijk acht voor een doelmatig werkende riolering en overige maatregelen voor hemel- en grondwater. Een of twee heffingen De gemeente kan alle watertaken in één heffing opnemen of een onderscheid maken tussen haar taken voor stedelijk afvalwater (waterketen) en voor hemel- en grondwater (watersysteem). In het laatste geval gelden voor beide heffingen aparte tarieven (zie verder Gesplitste heffing). Gemeenten zijn overigens niet verplicht een rioolheffing op te leggen. Te dekken kosten Uit de rioolheffing mag de gemeente alle activiteiten bekostigen die nodig zijn om haar watertaken uit te voeren. De heffing mag maximaal kostendekkend zijn. In elk geval gaat het dan om kosten voor: de inzameling, de berging en het transport van huishoudelijk en bedrijfsafvalwater; de zuivering van huishoudelijk afvalwater via IBA’s; de inzameling en verdere verwerking van afvloeiend hemelwater: inzameling, berging, transport, nuttige toepassing of (al dan niet na zuivering) lozing in het oppervlaktewater of de bodem; het treffen van maatregelen om nadelige gevolgen van de grondwaterstand voor de aan de grond gegeven bestemming te voorkomen of beperken: inzameling, berging, transport, nuttige toepassing of terugbrengen van grondwater in oppervlaktewater of bodem, én verbetering van de waterdoorlaatbaarheid van de bodemtoplaag of hydrologische compartimentering van de bodem. Meer informatie binnen de kennisbank Rioolheffing: De fiscaal-juridische regels voor de vormgeving van de rioolheffing en welke activiteiten de gemeente kan verhalen via de heffing.