MAC-testing

Werkwijze

Bij MAC-testing meet de inspecteur hoe de buiswand vervormt wanneer er een kracht op wordt uitgeoefend. De vervorming is een maat voor de stijfheid van de buiswand en de grond daar direct omheen. De inspecteur gebruikt een testunit die hij door de buis kan verplaatsen (zie figuur A). Ongeveer elke vijf tot tien meter doet hij een meting.

Bij de meting oefent de testunit een kracht van 10 tot 100 kN uit op twee tegenover elkaar liggende punten. Het apparaat meet de vervorming van de buis in de richting van de uitgeoefende kracht én haaks daarop (demping in de lengterichting). De vervorming van de horizontale binnendiameter is beperkt tot 0,025% of 500 µm.

De vervorming en demping worden gerelateerd aan de eigenschappen van de grond en het materiaal. De mate van de vervorming is een maat voor de systeemstijfheid over het lengteprofiel van de leiding. Met deze informatie is met een eindige-elementenmethode (EEM) en de bekende geometrie van de leiding (diameter, wanddikte) de E-modulus van het materiaal en die van de grond terug te rekenen. Dit vormt de basis voor de berekening van de stabiliteit van de leiding (veiligheid tegen bezwijken).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Toepassing

• Nader onderzoek.
  MAC-testing is een methode om:
  • de (constructieve) systeemstijfheid van de combinatie buiswand en omringende grond vast te stellen;
  • holle ruimten naast de buis vast te stellen;
  • de kwaliteit van herstelmaatregelen (zoals injecties buiten de buis, grouten en lining) te controleren.

Registratie

De testunit registreert digitaal de gemeten waarden. Krachtvervormingsdiagrammen zijn realtime zichtbaar op het beeldscherm. Met de speciale software kan de inspecteur de meetresultaten en grafische presentatie van de resultaten in het lengteprofiel van de leiding verder uitwerken.

Beperkingen

• Vooralsnog is MAC-testing alleen toepasbaar in menstoegankelijke riolen (groter dan 1.000 mm). Toepassing in kleinere diameters is in ontwikkeling.