Druk

Onder hydrostatische omstandigheden is van de waterdruk op een vastgesteld punt de hoogte van de waterkolom boven dat punt af te leiden. Een membraan dat onder druk licht vervormt, meet de druk. Achter het membraan zit een dun laagje vloeistof dat de vervorming omzet in een elektrisch signaal. Naarmate het membraan meer vervormt, neemt de signaalsterkte toe. Figuur A Principe van drukmetingVergroot afbeelding De totaal gemeten druk bestaat uit de hydrostatische waterdrukmetingen en de luchtdruk. De luchtdruk op aarde is ongeveer 1.000 hPa (1 bar of 1 atmosfeer), wat overeenkomt met 10 m water-kolom. Maar de luchtdruk varieert tussen tussen 960 en 1.040 hPa. Dit komt overeen met een variatie van maar liefst 80 cm waterkolom. Deze variatie werkt door in de metingen. Daarom moet het meetsysteem deze compenseren door de luchtdruk afzonderlijk te meten. Dit gebeurt bij veel instrumenten via een klein luchtslangetje.   Naast andere zaken bepaalt de specifieke dichtheid van de vloeistof de vloeistofdruk. Deze dichtheid is temperatuurafhankelijk. Dit betekent dat het meetsysteem de drukmetingen ook voor temperatuurvariaties moet compenseren. Deze invloeden zijn kleiner dan die van luchtdrukverschillen.   Een drukmeting vindt plaats in het water. Het principe sluit contactloos meten uit (geen contact sensor met water).