Dakafvoer

De dakafvoer zorgt voor de lediging van de drainagelaag. Om het water (tijdelijk) achter te houden, zijn in grote lijnen drie typen dakafvoer mogelijk: vertraagd, begrensd en gestuurd (zie Figuur A). Met gestuurde afvoer is op de meest optimale manier water vast te houden en op het juiste moment af te voeren. Het dakwater is precies op het moment dat er voldoende ontvangst capaciteit beschikbaar is in de riolering of een watersysteem te lozen. Riolering, met een gemiddelde ledigingstijd tot 24 uur, zal eerder voldoende ontvangstcapaciteit hebben dan een oppervlaktewatersysteem. In een polder kan het bijvoorbeeld dagen duren voordat het streefpeil weer is bereikt. Daarnaast is de dakafvoer af te stemmen op de weersverwachtingen. Bijvoorbeeld door water (op een waterdak) vast te houden in een hitteperiode en aan de vooravond van extreme buien juist af te voeren. Figuur B geeft een voorbeeld van een gestuurde dakafvoer, waarmee het moment van afvoer en het waterniveau op het dak met een klep zijn te regelen. Figuur A Figuur B Elementen om afvoer bij de dakuitlaat te reguleren door afvoervertraging (links, foto BetonRestore) of door sturing met overloop (rechts, foto Polderdak © Merlijn Michon) Een begrensde afvoer topt het debiet af op een maximum om een zo gelijkmatig mogelijke afvoer te realiseren. Maar dit type begrenzer is niet zo eenvoudig te realiseren. Een vertraagde afvoer vermindert wel de piekafvoer, maar een groot deel van het watervolume is vaak al relatief snel afgevoerd. Dat betekent dat ontvangende systemen zoals riolering en oppervlaktewater nog belast kunnen worden op een ongunstig, ongewenst moment. Figuur A laat enkele elementen die de afvoer op verschillende manieren kunnen vertragen. De wijze waarop de dakuitlaten zijn uitgevoerd en eventueel worden geregeld, is dus van grote invloed op de dakafvoer en de hydrologische effecten van een groen dak. Daarnaast kan de afvoer van een dak natuurlijk ook onbelemmerd zijn.